FAMOUS ARTIST Igor Shterenberg
Ik ben een urbanist. Ik hou van mooie architectuur, vooral van oude gebouwen waar je de meesterlijke hand van de architect en de bouwer kunt zien, waar je de textuur van de muren en de aarde kunt voelen.
Biografie
Igor Shterenberg werd in 1960 in Moskou geboren. Dat hij kunstenaar werd is geen toeval: zowel zijn vader, grootvader als grootmoeder waren kunstschilders. Ook zijn vrouw is afkomstig uit een kunstenaarsfamilie.
Van 1972 tot 1978 studeerde Shterenberg aan het Soerikov Instituut voor de Beeldende Kunsten in Moskou. In 1978 werd hij toegelaten tot een vervolgopleiding aan hetzelfde instituut, een opleiding die hij in 1984 succesvol afrondde.
Van 1980 tot 1989 werkte Shterenberg als illustrator van kinderboeken. In 1990 werd hij lid van de Moskouse Unie van Kunstenaars. Hij heeft o.a. geëxposeerd in het Kremlin en in de Pieter Brueghel Kunst Galerie in Amsterdam.
In zijn jeugd werkte Shterenberg voornamelijk met aquarellen. Op zijn zestiende stapte hij over op olieverf. Tegenwoordig werkt hij uitsluitend nog in olie- en waterverf.
Shterenberg ziet zichzelf als ‘foto-realist’. Zijn voornaamste inspiratiebron is Johannes Vermeer, wiens liefde voor het schilderen van stadstaferelen hij deelt.
Het tekenen en schilderen zélf kost me altijd minder moeite dan het uitleggen van mijn werk aan buitenstaanders, iets wat ik deel met veel andere schilders. Ik doe meestal lang over zowel het kiezen van een thema voor mijn schilderijen als het maken van het schilderij zelf.
Ik heb me altijd aangetrokken gevoeld tot stadsgezichten. Ik ben een urbanist, ik houd van mooie architectuur, in het bijzonder wanneer die architectuur oud is. In oude architectuur zie je de hand van de meester architect en de urbanist, het stelt je in staat de muren en de aarde te voelen.
Ik ben vooral geïnteresseerd in het straatperspectief, in de lucht die je omarmt en alles met leven vult, of dat nou een melancholieke avondstemming is of een koele bries die de belofte van verandering met zich meebrengt. Wanneer ik een thema kies, ga ik op zoek naar zowel herinneringen die mijn hart en ziel geraakt hebben, als naar harmonie en een prachtig uitzicht. En, net als een dichter doet, voeg ik vervolgens iets van mezelf toe aan die momenten: een zonsondergang, stilte, rust…(ik ben een bewonderaar van de schilderijen van Claude Lorrain, waarin hij de stilte van de avond beschrijft. Die schilderijen geven mij een bijna hemels gevoel).
Ik ben een ervaren schilder, met een goede perceptie en een sterke hand van tekenen, kwaliteiten die noodzakelijk zijn voor iemand die wenst te schilderen als een naturalist. Omdat lange werkdagen en momentopnamen zich niet bijzonder goed laten combineren, maak ik veel gebruik van fotografie. Fotografie is voor mij niet meer dan een middel om mijn liefde voor het detail tot uitdrukking te brengen. Natuurlijk is fotografie een nogal beperkt medium, ik streef naar meer dan fotografische precisie. Dat is dan ook de reden dat het afmaken van een schilderij me zoveel tijd kost.
Ik heb de uren die ik aan een specifiek schilderij besteedde nooit geteld, evenmin als het aantal uren dat ik wekelijks werk. Misschien is dat wel een specifiek Russisch kenmerk.
